Het Provinciehuis Noord Brabant uit 1971 is oorspronkelijk ontworpen door architect Maaskant en is intern geheel verbouwd naar ontwerp van Kaan architecten. Doel van de verbouwing van de 103 m hoge toren is uitvoering geven aan de wens van de provincie om het gebouw als Huis voor Brabant deels terug te geven aan de bevolking en de kantooromgeving geschikt te maken voor Het Nieuwe Werken.
De binnenkant is volledig onder handen genomen. Grootste blikvanger is de nieuwe ontvangstverdieping die wordt geopend voor het publiek.
Ook de toren heeft een enorme transformatie ondergaan. De kantoorverdiepingen zijn opgedeeld in clusters van elk drie lagen. De middelste verdieping van een cluster van drie is het dynamisch gebied gericht op ontmoeten. Elk cluster is functioneel en akoestisch zo ingedeeld dat een verdeling van werkzaamheden van dynamiek op de centrale laag naar rust op de twee andere lagen als van nature ontstaat. De bestaande wanden op de kantoorlagen zijn in het kader van duurzaamheid met akoestische aanpassingen grotendeels hergebruikt in de nieuwe situatie. Een ontwerp op basis van speech privacy berekeningen en akoestische zonering binnen de clusters bepaalt de functionaliteit van de activiteitengerelateerde werkomgeving.
Door de nieuwe open verbindingen tussen de verdiepingen binnen clusters vervielen bestaande brandscheidingen, dit betekende dat een nieuw brandveiligheidsconcept benodigd was voor de hoogbouw. Door de posities van nieuwe brandscheidingen op een slimme manier te ontwerpen en samen te laten vallen met zoveel mogelijk aanwezige of al benodigde scheidingen is binnen clusters van drie verdiepingen een grote mate van openheid binnen een verdieping en tussen verdiepingen gerealiseerd.
foto: Sebastian van Damme