De Tonhalle in Düsseldorf is als concertzaal gebouwd in 1978 en genoemd naar de voor zijn akoestiek geroemde concertzaal die in de tweede wereldoorlog verwoest is. De zaal is gebouwd in de Rheinhalle, een voormalig planetarium uit 1928. De zeer specifieke koepelvorm bleek een belangrijke akoestische beperking. De zaal was berucht vanwege zijn "klopgeest", een sterke echo. In verband met brandveiligheid en asbestproblematiek moest de zaal gerenoveerd worden. Bij deze renovatie moest ook het akoestisch probleem opgelost worden. Rekening houdend met de status als jong monument werd aansluiting gevonden bij het vroegere gebruik, als planetarium. De koepel zou gehandhaafd blijven als visueel gesloten element, echter akoestisch transparant. Achter dit metaalgaas is een constructie aangebracht die de reflecties moet wegleiden van het geometrische brandpunt en daarmee de echo elimineren. Het ontwerp is ontwikkeld en getest in een 1:12 schaalmodel. Ook zijn reflecterende vlakken aangebracht rond het podium waardoor de musici zichzelf en elkaar beter kunnen horen.
De akoestiek van de Tonhalle wordt hoog gewaardeerd, het is te beschrijven als een combinatie van een sterk direct geluid en een warme, homogene nagalm.